Tres anotacións para o Día das Letras

O comentario desta semana en Sermos Galiza saíu máis longo do normal, mais hai razóns para que así sexa.

1ª anotación: Sobre dúas antoloxías de Manuel María e a lingua galega (A esencia máis nosa e O idioma é a vida).

2ª anotación: Unha anécdota que é máis que unha anécdota sobre o galego na xustiza.

3ª anotación: Cal foi o traballo en defensa do galego das e dos 23 representantes de Galiza no Congreso en Madrid durante esta última e breve lexislatura?



Vémonos na mani de Queremos Galego!

Ligazóns ao desvío para un dezaoito de outubro

• "Respectaban os canteiros os petróglifos?", Manuel Gago. Inclúe tamén a reprodución dun artigo de Buenaventura Aparicio.
• "Ficar / combinar / restar", Carme Saborido.
• "A voltas coa pedra d'Abalar", Manuel Vilar Álvarez. 
• "A lingua do cerralleiro", Cibrán Arxibai. 
• "Quan era gai", Jordi Graupera. 
• Javier Pérez Royo: "No hay que reformar la Constitución, hay que volarla".
• "Todas as vezes em que se encontrou água em Marte", Daniel Mediavilla.

Ligazóns ao desvío para un 11 de outubro

•  O festival Poemagosto de Allariz, no cal estarei hoxe.
• "A língua portuguesa num Portugal espanhol", Marco Neves.
• Conferencia de Juan Manuel Hermo Costoya sobre o galego na Administración da Xustiza. 
• O mozo de Rock Hudson, Lee Garlington, explica como ocultaban a súa relación.

Auguiña de sete fontes (10)

• Nas Illes Balears o Govern, tamén do PP, si informa do resultado das "consultas". No seu caso, 70% do alumnado escolleu o catalán como primeira lingua. Tedes máis información, máis matices, na ligazón.
• Un estudo do Goberno vasco estuda revisar os perfís de euskara ante a falta de sintonía entre a acreditación e o uso. O problema non vos soa? Iso si, aquí os poderes públicos nin se fan a pregunta en alto nin pensan en ningunha solución.
• México, o país das 69 linguas. Unha é o castelán, o resto...
• O Barça ten conta de Twitter en portugués.
• Nova directiva comunitaria sobre intérpretes no ámbito penal.
• Pico, unha figura central da escena galega.
• O PP de Galiza contratou con empresas da Gürtel cando Feijóo xa era presidente do partido.

Mundos para-lelos

O Comité de Empresa da TVG denunciou no seu blogue Eu non manipulo (que tedes que seguir desde xa!) que, aínda que a nova dos xuízos contra min si saíu varias veces nos informativos da nosa televisión pública, no entanto a noticia da miña absolución non saíu nos telexornais. É unha forma deplorábel de criminalizar.

Agradezo ao grupo do BNG que se fixese eco desta denuncia e que presentase a seguinte pregunta:

Non hai peor xordo que o que non quere ouvir

O que ten a actitude impresentábel que se pode observar no vídeo é o asesor xurídico do Concello de Muros. É evidente que non debe continuar no cargo.

Que se faga xustiza!

Moitísimas grazas por todos os apoios! Abofé que non nos calarán!

Xa poden denunciarnos, criminalizar a defensa do galego e pedir indemnizacións disparatadas, aquí continuamos!

A forza do noso amor non foi inútil, non o é, non o será!

Un xuízo kafkiano

Acaban de chamarme da COPE para me faceren unha pequena entrevista con motivo do xuízo que teño hoxe na Coruña. Dixéronme que o xuíz que me denunciou xustifica o seu uso reiterado de "La Coruña" porque "no se puede imponer" e porque é o que lle "sale naturalmente". Que queredes que vos diga?

Hoxe ás 12.25 estaremos na Coruña en defensa do galego da xustiza e contra a criminalización da súa defensa. Oxalá se faga xustiza en dous sentidos: que se feche dunha vez este proceso kafkiano e que se tomen medidas para que, dunha vez, a lingua da Galiza deixe de ser estranxeira nos xulgados do país.

Continuamos!

O xuízo continúa o 30 de novembro

Se sodes das persoas que ledes medios galegos digamos non oficiais talvez xa saibades que o 30 de novembro hei sentar de novo no banco dos acusados. É a continuación dun proceso esperpéntico no cal un xuíz me denunciou porque lle recordei que debería cumprir a Lei de normalización lingüística e, con ela, os dereitos lingüísticos das administradas e dos administrados.

A situación en que se encontran eses nosos dereitos vese ben clariña no feito de que tal proceso chegue a existir. Tamén se comproba a súa precariedade cando recibo a nova citación en castelán, a pesar de que xa solicitei tropecentas veces que todas as comuniacións comigo fosen en galego, tal e como me recoñece a lexislación vixente. Imaxinade cantas veces sairía nos medios digamos oficiais, como noticia destacada, se unha Administración á cal solicito un documento en castelán se negase de forma reiterada a enviarmo.

Continuamos co mundo ao revés, mais tamén continuamos con forciña na defensa lexítima do noso! Como pouco, non llelo imos deixar fácil!

En galego si hai problema

Cando deixarán de producirse discriminacións tan graves como a que se pode ler neste documento?

Cando abrirán os ollos e a sensibilidade cara ao noso idioma as administracións competentes?

Cando poderemos deixar de ser estranxeiras e estranxeiros na propia patria?

Cando a administración de xustiza será xusta cos nosos dereitos lingüísticos?

Desde A Mesa pola Normalización Lingüística remitímoslles as correspondentes queixas por este motivo -máis unha vez!- á Xunta de Galiza, ao Goberno central, ao Consello Xeral do Poder Xudicial e ao Tribunal Superior de Xustiza de Galiza.

Non ao escarnio polo uso do noso idioma!

Non ás discriminacións!

Queremos galego!

Queremos igualdade de dereitos!

Deixo aquí o vídeo da noticia ofrecida polo informativo de VIARTV sobre a denuncia presentada onte por dous casos graves de discriminación lingüística. A TVG nin se presentou nin se interesou. Mágoa de hipergobernamentalización que realiza o PP cos medios públicos galegos. Defendámolos máis que nunca!

Ano 2012: casar en galego con intérprete e 237 días de agarda por querer a documentación en galego no SERGAS

Esta mañá A Mesa presentou en Vigo dous novos casos graves de discriminación dos nosos dereitos lingüísicos e, por tanto, dos nosos dereitos civís.

Por unha banda, unha parella que quixo casar en galego (vaia atrevemento!) tivo que facelo... con intérprete. Non aconteceu durante o franquismo, senón hai menos dun mes: o 17 de febreiro deste ano.

Ademais, un paciente do SERGAS acumula 237 días de agarda por querer ter en galego a documentación que ten que asinar antes da operación (vaia atrevemento!).

Non queremos ser máis tempo estranxeiros na propia patria!

Queremos igualdade de dereitos, igualdade de oportunidades!

Se ti tamén o queres, podes axudarnos a conseguilo. Dálle divulgación a noticias como estas, silenciadas por medios como a TVG, e afíliate á Mesa!

Continuamos!

Xustiza

Varios dos apoiantes do manifesto "Queremos xustiza para a nosa lingua" presentárono esta mañá na Coruña. Clamaron contra a criminalización da defensa do galego; reclamaron o pleno cumprimento da Lei de normalización lingüística, e animaron a participar mañá ás 12 h na concentración que se vai desenvolver xusto antes do comezo do xuízo, no Xulgado de Instrución Nº 2 da Coruña.

Por moito que haxa quen nos quixer silenciar ou meter medo, non calaremos perante as inxustizas contra o noso idioma!

Continuamos!

Entrevista en Galicia Confidencial

Este xornal electrónico en galego realizoume unha entrevista que publica hoxe en portada. Nela interésanse sobre todo polo xuízo desta sexta feira, mais tamén dan espazo para outras cuestións de actualidade.

Podedes consultala aquí.

Cousas de interese

- "Domingos Dosil Cubelo, un exemplo de superación persoal e de compromiso social", Manuel María Pena Silva.

- Reunión da Mesa en Lugo este día 9.

- A CIG anuncia a convocatoria dunha folga xeral nacional para a última semana do mes de marzo.

- A Asociación de Escritoras/es en Lingua Galega realizou a súa asemblea anual.

- "Reformas educativas do PP, ou como fuxirmos do acomodo e a vagancia", Xoán Costa.

Aproveito tamén para lembrarvos que A Mesa continúa a recolle apoios para o manifesto "Queremos xustiza para a nosa lingua", a través do correo-e imprensa@amesanl.org

Ademais, no facebook hai os eventos para a concentración do día 10 pola mañá na Coruña, polo meu xuízo tras a denuncia do xuíz Antonio Fraga Mandián e, noutra orde de cousas, para a presentación ao serán do mesmo día 10 do libro Amigos e sodomitas na Laracha.

Non podo finalizar sen enviar un especial recordo para o compañeiro Domingos Dosil, exemplar en tantas cousas, tamén na defensa do noso idioma!

Continuamos adiante co teu exemplo!

Tres citas

1) Hoxe ás 20.30 h no salón azul do Liceo Betanzos contrastaremos estratexias para conseguir adiantos para o noso idioma. Tomaremos como partida o libro Como defenderes os teus dereitos lingüísticos.

2) O día 10 ás 12 h A Mesa convocou unha concentración diante do Xulgado de Instrución Número 2 da Coruña (rúa Monforte, s/n), so o lema "Queremos xustiza para a nosa lingua".

3) O mesmo día 10 ás 20.30 h na Laracha presentarase Amigos e sodomitas na libraría Como unha novela.

Desde as ligazóns antes sinaladas poderedes acceder aos eventos que se crearon no facebook para cada un deses actos.

Continuamos! Abofé que continuamos!

Quen será a próxima persoa denunciada por defender a Lei de normalización lingüística?

Reproduzo o manifesto que hoxe deron a coñecer os compañeiros e compañeiras da Mesa, polo xuízo do vindeiro 10 de febreiro e a criminalización das opinións e da defensa do noso idioma. Están a recoller apoios para o mesmo a través do correo-e imprensa@amesanl.org.

Vista xa toda a marea de adhesións que chegaron en escasísimas horas, penso que quen quere denunciar a todas as persoas que defendan a nosa lingua vai ter un traballo moi arduo por diante.

Sabemos que defendemos algo xusto, sen pedir que se lle retire ningún dereito a ninguén, senón podermos exercer nós os nosos dereitos. A quen incomoda tanto que defendamos o noso? Non calaremos!

Queremos xustiza para a nosa lingua
Non á criminalización da súa defensa!

O dereito a podermos vivir en galego en Galiza encóntrase cada vez máis desamparado. Por unha banda, as administracións que teñen a principal encomenda de velar pola defensa do noso idioma, como é o caso da Xunta, non cumpren co seu deber e realizan inxustísimas políticas na súa contra. Ademais, a pouca lexislación que existe para garantir os nosos dereitos lingüísticos é vulnerada.

Desde 1983, a Lei de normalización lingüística, aprobada por unanimidade no Parlamento galego, recoñece que os nosos nomes de lugar teñen como única forma oficial a xenuína, a galega. Diferentes sentenzas e ditames xudiciais déronlle unha e outra vez a razón a toda a xente que se mobilizou, de xeito firme e cívico, para demandar o seu cumprimento ao longo de todos estes anos. Porén, mesmo algo tan básico como isto dista de ser aplicado sen problemas por parte dos poderes públicos.

O vindeiro 10 de febreiro o presidente da Mesa pola Normalización Lingüística e portavoz da plataforma Queremos Galego, Carlos Callón, será xulgado por unha denuncia que presentou contra el o xuíz decano da Coruña, Antonio Fraga Mandián. O motivo é que Callón replicou unhas declaracións que os medios de comunicación puñan na boca de Fraga Mandián no transcurso dun xuízo: “No tengo ningún rubor en usar la ilegalidad del topónimo La Coruña”.

Con anterioridade, o mesmo maxistrado defendera o incumprimento da Lei de normalización lingüística no referido a toponimia porque, segundo el, a cuestión do nome da cidade herculina estaba sub iudice; non era verdade: nese momento xa houbera mesmo varios ditames do Tribunal Constitucional apoiando o uso único do topónimo A Coruña. Así mesmo, nun documento, como resposta a un veciño, tamén chegou a argumentar que el usaba La Coruña e non A Coruña por un erro ortográfico. É unha burla, porque o “erro ortográfico” persiste unha e outra vez e, con el, a vulneración dunha lei básica, con todo o peso simbólico de que quen está a protagonizar todas estas situacións é un xuíz.

O mesmo maxistrado xa ocupou titulares en varias ocasións nos medios de comunicación pola súa campaña particular contra a lingua galega. Por exemplo, cando denunciou un veciño da Coruña, Eduardo Álvarez, despois de que este solicitase recibir as notificacións no idioma do país e co topónimo oficial da cidade, dereitos ambos aos que está asistido pola lexislación. Foi no transcurso deste proceso xudicial, criticado polo presidente da Mesa, cando decidiu presentar a denuncia contra Carlos Callón. Como esta situación foi criticada publicamente por Carlos Aymerich, tamén presentou outra denuncia contra este deputado, que xa foi desestimada polos tribunais. O mundo ao revés: este xuíz denuncia a quen pide que se cumpra a lei!

No caso da denuncia contra Carlos Callón, nun primeiro momento o xulgado, co apoio da Fiscalía, decidiu desestimala e arquivala. Porén, o xuíz decano presentou unha apelación, que desencadeou no xuízo do vindeiro día 10.

As persoas que asinamos este escrito queremos:

1. Manifestar o noso apoio ás persoas denunciadas polo maxistrado Antonio Fraga Mandián só por daren exemplo na defensa do noso idioma, sempre de xeito cívico, democrático e legal, como é o caso de Eduardo Álvarez, Carlos Aymerich e Carlos Callón.

2. Chamar a participar na concentración que se realizará o día 10 de febreiro ás 12 h diante do Xulgado de Instrución Número 2 da Coruña (rúa Monforte, s/n).

3. Reclamar que se deixe de criminalizar a defensa do galego. Non pode ser que un xuíz denuncie unha e outra vez a persoas que non cometen máis delito que defender o cumprimento da Lei e, con ela, a promoción e defensa do noso idioma.

4. Alzar a nosa voz para que todos os poderes públicos sen distincións cumpran e fagan cumprir a Lei de normalización lingüística, en aspectos tan importantes como o uso da toponimia nas súas formas correctas e oficiais ou o dereito a podermos utilizar e recibir información en galego nas diferentes administracións, tamén na de xustiza.

Manifesto Día das Letras 2011

PAREMOS OS ATAQUES CONTRA O GALEGO!

As galegas e os galegos festexamos no Día das Letras o feito de termos un idioma propio, milenario e fértil. Celebramos a lingua que nos une; a fala que herdamos e queremos deixar en herdo; a escrita que nos pensa, nos canta e nos soña.

Mais neste Día das Letras do ano 2011 non só podemos festexar e celebrar. Tamén nos vemos na necesidade de chamar a atención sobre os ataques que está a recibir nestes momentos o noso idioma. Estas inxustas agresións poñen en perigo o futuro da nosa lingua e da nosa cultura, ademais de debilitaren gravemente a convivencia e a cohesión social do país.

Temos que erguer a nosa voz para denunciar que a indefesión dos nosos dereitos lingüísticos é maior desde o momento en que a persoa que debería ser a primeira valedora do noso idioma –o presidente da Xunta– é o seu inimigo número un. Desde que Alberto Núñez Feijóo tomou posesión como presidente do Goberno galego, hai xa dous anos, a Xunta aínda non adoptou nin un mísero adianto para a nosa lingua en ningún ámbito. Ben ao contrario, desde 2009 estamos a ver como se tenta facer, pola vía dos feitos, que o galego deixe de ser na realidade lingua oficial.

É difícil facer unha listaxe completa de todo o destruído, mais recordemos cando menos algunhas cousas:

- A pesar da oposición dos sindicatos, o PP aprobou en solitario unha reforma da Lei da Función Pública que elimina de feito o galego como requisito, colocándoo nunha posición secundarizada a respecto do castelán.

- A pesar do rexeitamento de sindicatos, asociacións de nais e pais, asociacións estudantís, institucións culturais, Consello Escolar de Galiza, etc., a Xunta aprobou un decretazo contra o galego que supón o modelo educativo máis regresivo de todo o Estado español. O galego é o único idioma do Estado que ten prohibido o seu uso en determinadas materias de ensino. Nestes momentos, só 10% da educación infantil das cidades é en galego, a pesar de que o solicitaron 40% das familias. Esta realidade amosa o verdadeiro sentido da mal chamada Lei de Convivencia, que persegue reducir aínda máis a presenza do galego na escola.

- Na administración de Xustiza, a Xunta distribuíu un programa informático que, desde maio do ano pasado, impide usar o galego.

- A Xunta ordenou aos centros de ensino que se desfixesen de 190.000 libros de texto gratuítos para as familias, adquiridos pola propia Xunta na anterior lexislatura e que tiñan unha vida útil de dous anos máis. O motivo é que estaban escritos en galego. A Asociación Galega de Editores calcula en 3,8 millóns de euros o valor dos volumes desbotados, que nunha parte volveu a financiar a Xunta –cun diñeiro público que sería moi necesario para outros cometidos–, e que tiveron que cubrir as familias no resto.

- A Xunta de Galiza, que tanto vende “austeridade”, leva malgastadas cantidades inxentes de diñeiro só en tentar reducir o galego no sistema educativo. A eses 3,8 millóns de euros de libros de texto inutilizados hai que sumarlle os 40.000 euros que custou mudar as Galescolas en Galiñas Azuis, os 160.995 euros da pseudoconsulta ás familias, etc. A presión social logrou parar unha campaña sobre o decretazo que a Xunta xa tiña adxudicada, por valor dun millón de euros, mais descoñécese a indemnización que a Xunta afrontou pola suspensión do proxecto.

- O presidente da Xunta ameaza con derrogar a Lei de normalización lingüística, aprobada por unanimidade no Parlamento hai case 30 anos. Quere que os nosos nomes de lugar deixen de ter como forma oficial a propia, a galega.

- A vida cultural galega, nas súas diferentes expresións (audiovisual, teatro, música, etc.), está a ser minusvalorada e desprotexida pola Xunta, ao mesmo tempo que desprezada e infrarrepresentada na CRTVG.

- A pesar de que o Estatuto de Autonomía sinala a obriga dos poderes públicos galegos de potenciar o uso do noso idioma tamén no ámbito informativo, moitos dos medios que utilizaban con normalidade a nosa lingua viron na obriga de fechar. A Xunta deu de baixa as subscricións e negouse a pór publicidade nos xornais electrónicos ou impresos que usaban o noso idioma e daban unha visión da realidade diferente á oficial. Debemos denunciar con claridade que esta política pon en perigo a liberdade de expresión.

O poeta Lois Pereiro, a quen lle dedicamos este ano o Día das Letras, di nun dos seus poemas:

A amizade protexe e o amor cura
o odio contaxia e fire
a indiferencia mata.

Apliquemos estes versos á nosa lingua. Fronte ao odio e fronte á indiferenza, o noso amor.

Paremos os ataques contra o galego!

"¿En gallego? Para dentro de un mes..."

O artigo desta semana en Galicia Hoxe versa sobre os obstáculos que encontramos para exercermos os nosos dereitos lingüísticos nas notarías; para calquera xestión: a redacción dun poder, un testamento, unha hipoteca... Velaquí o texto:

Dereitos lingüísticos nas notarías

A notaria ou o notario supera unha oposición e non precisa acreditar en ningún momento coñecemento de galego. Os seus traballadores e traballadoras, tampouco. Parece incríbel que esta sexa a situación en pleno século XXI e por iso cómpre que a mudemos.

A única norma taxativa que fala dos dereitos lingüísticos das galegas e dos galegos nas notarías data de... 1944! Cumpriría actualizar canto antes este regulamento franquista, de acordo coa realidade plurilingüe do Estado. Os poderes públicos galegos, sen agardaren polo lexislador estatal, teñen competencias para estabeleceren con claridade o dereito a termos sen dilacións a documentación na lingua propia, do mesmo xeito que xa se fixo noutros territorios do Estado. Podemos transmitirlles a nosa queixa aos deputados e ás deputadas, tanto do Congreso como do Parlamento galego, porque aínda non se corrixise esta situación.

De calquera xeito, que a normativa estatal en vigor estea desfasada non quere dicir que non teñamos dereitos lingüísticos. Hai normas superiores, como o Estatuto de Autonomía, que sinalan que o galego é idioma propio e oficial, polo que podemos exercer o noso dereito a realizar os escritos na nosa lingua.

No ano 2004, o Parlamento galego aprobou por unanimidade, dentro do Plan xeral de normalización da lingua galega, que nas notarías se pendurase unha información sobre os dereitos lingüísticos das usuarias e dos usuarios. Esa proposta concretárona no ano 2007 a Secretaría Xeral de Política Lingüística e o Colexio Notarial de Galiza. O rótulo oficial, que non está en todas as oficinas tan visíbel como debería, di o seguinte:

EN GALEGO, ESTÁ NO SEU DEREITO

Información sobre os dereitos lingüísticos das/dos usuarias/os das notarías

O galego é a lingua propia de Galicia e todos os galegos e as galegas teñen o dereito de usalo.

O galego é unha lingua plenamente válida e eficaz para formalizar os seus documentos.

Vostede pode solicitar que os seus documentos notariais se redacten en lingua galega. Esta opción non pode supoñer atraso na redacción ou autorización do documento nin comportar ningunha clase de sobrecusto.

Está ben que o rótulo se coloque, mais a realidade é que a día de hoxe nos podemos encontrar con dificultades importantes. A máis grave? A dilación: que se o queremos en galego nos tardará máis tempo, o cal pode ser desde uns días até un par de meses. Eu mesmo tiven que mudar de notario e agardar case un mes para poder formalizar a miña hipoteca na miña lingua. Os escritores Lois Diéguez, Yolanda Castaño e Marcelino Fernández Mallo ou a activista e tradutora Iria Taibo tamén denunciaron publicamente situacións semellantes, que van desde ter que percorrer cinco notarías diferentes para conseguir facer os escritos no seu idioma até ter que agardar varias semanas ou meses adicionais. Unha vergoña.

Para avanzarmos no uso do galego nas notarías son varias as cousas que podemos facer a nivel individual:

1) Solicitemos a documentación en galego. De nós depende que se use e que se removan vellas inercias. Cantas máis solicitudes haxa, menos dificultades nos poderán pór.

2) Se a notaría nos presenta algún problema, recordémoslles:

i. O compromiso adquirido entre o Colexio de Notarios e a Xunta para garantir que a documentación se entregue sen dilacións tamén no noso idioma.

ii. Que existe un servizo de tradución gratuíta por parte da Xunta de Galiza, na Secretaría Xeral de Política Lingüística.

3) Se se ve unha actitude reacia, pódese valorar a posibilidade de acudir aos servizos doutra notaria ou doutro notario.

Tanto se temos que mudar de notario porque nos anuncia unha dilación como se a padecemos, cómpre presentarmos unha queixa perante o Valedor do Pobo, outra no Defensor do Pobo e, a maiores, informar tamén o Colexio de Notarios, algo que podemos facer rápida e gratuitamente a través do correo-e info@galicia.notariado.org.

Mais non esquezamos que as batallas non só se perden, tamén se gañan moitas veces. Vou pór un exemplo persoal do ano 2011.

Fun a unha notaría realizar un poder que era imprescindíbel ter antes de 48 horas. Non me atendeu o notario, senón un traballador da súa oficina, que me dixo que estaría ao día seguinte. Especifiqueille entón que quería que o poder estivese en galego e aí comezou unha pequena aventura. Primeiro, dubidou da validez legal; eu repliqueille, abraiado porén calmo, que o Estatuto de Autonomía se aprobara había tres décadas. A súa seguinte táctica para que desistise foi dicirme que entón o escrito estaría para a semana seguinte. Nese momento, repliqueille que iso era unha discriminación por razón de lingua, que ía en contra do acordo entre a Xunta e o Colexio e pedinlle falar co seu notario. Non fixo falta que llo comentase a ninguén máis, porque ao día seguinte puiden recoller o correspondente documento, maxicamente en galego sen ningún problema. Con certeza, no momento de asinalo trasladeille ao notario o meu malestar, pois do mesmo xeito que eu sabía que tiña dereitos lingüísticos, outras persoas poderían crer as mentiras dese traballador que me atendera e abandonaren, inxustamente, o uso do seu propio idioma.

Testamentos

O Código Civil recoñece o dereito a outorgar testamento en lingua galega. Posto que se trata dun documento persoalísimo, estabelécese que se unha muller ou un home expresa a súa vontade en galego, o documento debe figurar, como mínimo, neste idioma.

Segundo a lei, se a notaria ou o notario declara que non coñece o galego, poderá escribilo tamén en castelán, mais sempre facendo constar tamén a versión galega e sinalando que foi a empregada pola persoa que ditou testamento (artigo 684 do Código Civil). Enténdese, porén, que, sendo dentro do territorio administrativo de Galiza, non debe haber ningún problema para que o testamento sexa só en galego. No caso de que a notaria ou o notario poña problemas ou queira facelo bilingüe, pódese actuar conforme o sinalado anteriormente: recordemos o compromiso adquirido polo Colexio Notarial e a Xunta, que existe un servizo lingüístico autonómico ao que acudiren e, no caso de nos manteren os problemas, podemos mudar de notario e realizar a correspondente queixa.

Que o testamento sexa cando menos en galego se é a lingua da persoa testadora é unha norma aplicábel non só para Galiza, senón para calquera lugar do Estado español. Porén, se a notaría radica nun lugar onde o galego non sexa oficial (o cal inclúe, inxustamente, tamén as comarcas falantes de galego nas comunidades de Asturias, Castela-León e Estremadura), as custas da tradución terá que pagalas o cidadán ou a cidadá. Isto tamén é así para os casos de outorgamento de testamento en galego fóra do Estado, perante funcionario diplomático ou consular (art. 734 do Código Civil), no caso de que este non coñeza o idioma de Galiza. Ademais, para que o testamento sexa válido, as testemuñas tamén han de "entender" o idioma da persoa testadora (art. 681 do Código Civil).

No caso do testamento ológrafo (aquel en que a persoa testadora, maior de idade, escribe por si mesma e asina), é plenamente válido se está escrito en galego, sexa cal for o lugar do Estado español onde se desenvolva (o xulgado pode requerir que os interesados proporcionen un intérprete cando isto acontecer fóra da comunidade autónoma de Galiza).

Queremos unha lingua plenamente oficial! Queremos ter dereitos lingüísticos plenos, tamén nas notarías! Podemos conseguilo!.

Non cambiemos de lingua

A Associació de Juristes en Defensa de la Llengua Pròpia presentou hoxe unha campaña moi digna de "imitació" entre nós.

Non o dubidemos! No xulgado, temos os mesmos dereitos e o mesmo amparo legal! Non cambiemos de lingua!