31 de mai. de 2022

Disidentes sexuais na Galiza contemporánea


Desde esta fin de semana teño comigo A defunción dos sexos, un libro de Daniela Ferrández que acaba de saír do prelo e supón un importante punto de inflexión nos estudos LGBT galegos.

Cando se está a investigar é fácil sentir soidade. Mergúllaste en arquivos e en páxinas e páxinas, e máis páxinas, e aínda máis páxinas... Podes contarlle ás amizades, á familia ou á parella algún dos momentos máis emocionantes ou máis divertidos, mais non podes estar a dar a murga todo o día.

No último tramo de elaboración d'O libro negro da lingua galega encontrei unha compañeira virtual con quen partillar a viaxe: a Daniela Ferrández. Ela andaba nalgúns arquivos e nalgunhas fontes hemerográficas semellantes ás que me entretiñan a min, só que con temas diferentes. En canto ela pesquisaba polas pegadas LGBT, eu espreitaba as marcas da represión lingüística. (Un dos momentos en que máis gastei a vista foi a ler os exemplares do El Ideal Gallego desde novembro de 1939 até outubro de 1941, un a un...)

Cando ela achaba no seu mergullo algunha cuestión que me interesaba, pasábama, e o mesmo facía eu. Para min foi moi divertido e tamén proveitoso.

Nalgún momento queremos facer algunha presentación conxunta d'A defunción dos sexos e d'O libro negro da lingua galega, que ao cabo son historias sobre aspectos centrais das vidas das persoas e das sociedades (a fala, a sexualidade...), mais sobre as que a ollada académica central continúa a fuxir alí onde arden. Anunciarémolo. Por en canto, aconsello que leades e difundades o seu libro.

6 de mai. de 2022

"Un coro..."

Obrigado por facer finalista este poema do libro A abertura da boca nos premios Aritmar, os xogos florais galego-portugueses do século XXI.

Estes galardóns ideados pola Escola Oficial de Idiomas de Santiago convertéronse nunha interesantísima antoloxía da seitura poética anual das dúas bandas do Miño. Recomendo ler as escollas, particípese ou non do resto do proceso, que tamén é enxeñoso. Todo isto é ben bonito.

Viva a poesía! Vivan as culturas galego-portuguesas!

17 de mar. de 2022

Os pesimistas tamén se enganan


Os pesimistas tamén se enganan

Cando nos detemos a pensar sobre o pasado, o presente e o futuro do galego, hai dúas preguntas fundamentais que temos que nos facer en voz alta. A primeira, por que o idioma nado para ser o natural da Galiza -de aí o seu nome: galego- non deu consolidado até o momento o seu espazo social. A segunda, por que unha fala reprimida fisicamente por séculos nas escolas (ao menos de 1543 a 1980, como documentamos no Libro negro da lingua galega), afastada dos templos (nunha exclusión que non padeceron catalán nin vasco) e desprovista de todo auxilio institucional durante medio milenio conseguiu sobrevivir e mesmo aspira a deixar atrás todos os confinamentos.

Houbo varias bocas agoireiras que, xeración tras xeración, pregoaron o inminente fin do noso idioma e lle cantaron os responsos: "está llamado a desaparecer" (1877), "el  dialecto ha desaparecido" (1888), "que huye, que se esconde, que se fusiona, se bastardea, se muere" (1888), "un paso más y la lengua gallega desaparece" (1906), e tantas outras profecías anunciadas por persoas que xa van alá, en canto a lingua continúa acesa nas bocas e nos corazóns. Do mesmo xeito que naqueles filmes de serie B en que se dá por morta e sepultada unha persoa e surte unha man vitoriosa de entre a terra remexida, así a proscrita "lingua B" dá a sorpresa e rexorde cando pouca xente a agardaba. Tanxugueirízase.

Esta constatación, que é tamén un voto esperanzado nun destino por labrar, non cae na negación dunha realidade de “emerxencia lingüística”, como ben sinalou nestas páxinas Marcos Maceira. Ninguén pode desmentir a crúa hemorraxia de falantes que nos lembra o inquérito de Sondaxe, nin que no ano 2022 perduran vetos impropios destes tempos. A situación máis grave dáse no ensino, cun decreto de “plurilingüismo” cuxos efectos lesivos saltan á vista en todos os estudos que se publican. O que en 2009 era advertencia, hoxe é confirmación.

A evolución do galego non ten nada de especial dun punto de vista sociolingüístico: pode florecer ou recuar segundo foren as políticas das administracións. Nin máis nin menos. Do mesmo xeito que outros idiomas que estiveron en risco e se recuperaron, o da Galiza pode deixar atrás a precariedade se se tomaren as medidas. Nin o Goberno galego nin a inmensa maioría dos concellos van hoxe nesa dirección. Oxalá muden o rumbo e que non venzan os dos responsos.

(Publicado no xornal La Voz de Galicia no pasado sábado, 12 de marzo de 2022).

4 de mar. de 2022

A capa final d'O libro negro da lingua galega

A capa gañadora para O libro negro da lingua galega, con 40,1% dos votos, foi...

(Obrigado a toda a xente que votastes, argumentastes o voto, fixestes propostas... 🥰 Xa falta menos para que saia e vén cun feixiño de documentos inéditos e temas de debate).
 
Viva o galego!


23 de fev. de 2022

Que cuberta escoller para O libro negro da lingua galega?

Despois de anos de traballo, andamos xa na conta atrás para a saída d'O libro negro da lingua galega, onde recollo e explico máis de mil casos de represión e silenciamento do noso idioma desde finais do século XV a finais do século XX.

O volume chegará cando acabe a primavera. Non o digo nun sentido cunqueiriano, senón literal: cando finde esta primavera que xa vai mostrando os seus sorrisos. (Polo demais, como é fácil de intuír, neste volume fálase de fríos e de alerxias, mais para podermos comprender, cicatrizar ou sandar algunhas importantes feridas que levamos no corpo social).

En fin, que viña até aquí para vos pedir que me axudedes a escoller cuberta. De cal das seguintes gostades máis?

As votacións van estar abertas até a próxima segunda, día 28:
 


Cuberta 1:


 Cuberta 2:


Cuberta 3:


Cuberta 4:

 

A votaaaaaar! :)

4 de fev. de 2022

O libro negro da lingua galega


Desde hai uns aniños veño traballando sobre a historia da represión e silenciamento do noso idioma. Como resultado, en poucos meses vai saír O libro negro da lingua galega, onde expoño desde leis até multas pasando por discursos, censuras, agresións... Comezo nos finais do século XV e chego até os finais do século XX.

Estou satisfeito por dar sistematizado máis de mil casos dispersos e tamén por todo o que (grazas ao mergullo en arquivos e a testemuños moi valiosos) vou poder presentar que estaba enterrado e ignorado. Hai tanto por facer, tanto por coñecer...!

Ando agora a ultimalo e aquí é onde chega o motivo desta mensaxe. Quero, necesito, pedir a túa axuda.

Do mesmo xeito que neste traballo silencioso fun recollendo testemuños, pídoche que me axudes a conseguir algúns máis. Hai acontecementos que afectan de xeito directo só a unha persoa ou a unha pequena comunidade e que, porén, escintilan sobre o conxunto: aquela vez que a túa nai a castigaron de xeonllos por falar en galego nas aulas, aquilo que che contou o avó de que lle bateron coa regra nas mans por dicir aquelas palabras prohibidas, o que che aconteceu a ti cando se negaron a atenderte nun comercio porque empregaches o teu idioma, aquel problema no traballo pola túa lingua e que non podías denunciar por medo a represalias, aquela ou aquel bebé que non se podía rexistrar por ter o nome en galego...

Agradezo moitísimo que se deixe esa información, for como comentario for a través do correo electrónico olibronegro@carloscallon.com

Agradezo tamén moito que se partille esta mensaxe, para poder chegar a máis xente.

Viva a nosa lingua!