Unha destas formiguiñas dinamizadoras que temos no país, César Lorenzo Gil, fíxome esta entrevista para a revista dixital que el fai posíbel: Biosbardia. Preguntoume se vou mudar de actividade pública (moita xente pensa erroneamente que agora vou para algún cargo partidario ou institucional), como valoro os libros xa publicados, que ando a escribir nestes momentos...
Para alén desta conversa, aconséllovos que vos deades unha volta en xeral por Biosbardia. É destes pequenos proxectos que impiden que decaia a esperanza.
30 de abr. de 2014
29 de abr. de 2014
Vémonos hoxe na Homenaxe a Domingos Merino!
Coñecín o Domingos Merino cando eu tiña 19 anos e o BNG decidiu propor o meu nome no Parlamento para que asistise ás reunións do órgano que analizaba a programación de TVE en Galiza.
Alí estaban tamén por suxestión nacionalista o propio Merino e Xosé Gontá. Os tres enleámonos nunhas cantas batallas para que a nosa lingua non fose esquecida, para que os informativos fosen plurais, para que a toponimia se utilizase nas súas formas xenuínas e únicas legais... En resumo, para que se recordase a existencia e dignidade de Galiza na televisión pública estatal.
Pasei por aquelas xuntanzas durante catro anos, nos cales moito foi o que aprendín dese home que no seu día fora o primeiro alcalde democrático da Coruña após o franquismo.
Con certeza, non podo faltar á homenaxe de hoxe ás oito do serán no Circo de Artesáns da cidade. Alí estarei con alegría e gratitude!
Viva Domingos Merino!
28 de abr. de 2014
27 de abr. de 2014
Viva o galego! Viva A Mesa!
O día de onte foi moi especial na miña vida. A xente que pasades por aquí a cotío xa sabedes o motivo.
Non podo deixar de amosar gratitude por tantas lindas emocións e sorpresas cara á Iria Taibo e a min, dúas persoas que demos o relevo na dirección, mais que sabedes que sempre, sempre, sempre estaremos non só como apoiantes afectivos, senón tamén como activistas da Mesa naquilo en que puidermos botar unha manciña.
Ademais, aproveito para enviar máis unha vez a enorme, enormísima, "enormérrima" forza para a xente que colleu o leme da Mesa, en especial ao portavoz das nosas reivindicacións, o gran Marcos Maceira.
Xa que na Asemblea se decidiu "responsabilizarme" coa Presidencia de Honra da asociación, aí vai a miña única mensaxe en tal calidade: Quen aínda non sexades da Mesa e amedes a lingua galega, a que agardades?! Cubride xa o formulario!
25 de abr. de 2014
Versos para a sexta feira: Manuel María
A fala
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
Precisamos a lingua
se queremos vencer!
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
Precisamos a lingua
se queremos vencer!
22 de abr. de 2014
Mobilicémonos contra este goberno de dráculas
Estannos a chuchar o país: a economía que cae e cae a pesar da propaganda, unha poboación que se desertiza e con tendencia a ir a peor, unha lingua desprotexida e cunha hemorraxia de falantes que pon en risco a cohesión social e a continuidade da cultura galega...
O futuro que nos debuxan no goberno de dráculas que padecemos é escuro. Mais podemos lograr o fracaso dos maos agoiros!
Defender o noso idioma é tamén defender a dignidade do país no seu conxunto. Non somos un almacén de man de obra barata e recursos para malgastar. Somos unha nación, con lingua e cultura de seu. O 17 de maio sairemos de novo ás rúas de Galiza para o exclamarmos ben alto!
Na Coruña, Lugo, Ourense, Pontevedra, Santiago, Vigo, Ferrol e Foz ás 12 do mediodía reclamaremos os pasos adiante que tanto lle cómpren a este maltratado pobo. Queremos galego!
O futuro que nos debuxan no goberno de dráculas que padecemos é escuro. Mais podemos lograr o fracaso dos maos agoiros!
Defender o noso idioma é tamén defender a dignidade do país no seu conxunto. Non somos un almacén de man de obra barata e recursos para malgastar. Somos unha nación, con lingua e cultura de seu. O 17 de maio sairemos de novo ás rúas de Galiza para o exclamarmos ben alto!
Na Coruña, Lugo, Ourense, Pontevedra, Santiago, Vigo, Ferrol e Foz ás 12 do mediodía reclamaremos os pasos adiante que tanto lle cómpren a este maltratado pobo. Queremos galego!
(A propósito, a pesar do que diga a TVG, non son ex presidente da Mesa, senón que son presidente da asociación até o vindeiro sábado. O curioso é que, se pensaban que eu son o ex presidente e o presidente actual -en realidade, o futuro- estaba presente no acto e interviu moi ben intervido, non se entende moi ben por que non emitiron nin por un segundo a súa imaxe e as súas declaracións. Parece que teñen présa por me veren fóra e por lle daren ben á censura ao compañeiro Marcos Maceira.)
Enviar por e-mailPostar no blog!Compartilhar no XCompartilhar no FacebookCompartilhar com o Pinterest
Nenhum comentário:

21 de abr. de 2014
Este 17 de maio as mobilizacións multiplícanse por oito
Este 17 de maio, a plataforma Queremos Galego -que propiciou e coordina A Mesa- convócanos non para unha, senón para oito mobilizacións: na Coruña, en Lugo, en Ourense, en Pontevedra, en Santiago, en Vigo, en Ferrol e na Mariña. Cal será a túa?
Co lema quérese reformular o lindo e coñecido poema de Xosé María Díaz Castro, a quen se lle dedica este ano o Día das Letras. Abonda de pasos atrás! Deamos sucesivos pasos adiante!
Assinar:
Postagens (Atom)