1 de set. de 2010

F'ardente e c'aberto

Os Elementos de gramática gallega que Marcial Valladares concluíu en 1892, ademais de achegaren información de enorme interese, teñen algúns pedazos que resultan moi engrazados. Por exemplo, cando o autor observa que as linguas mudan, "porque sólo Dios es inmutable y á que debemos ir adelante más bien que atrás, especialmente hoy que todo marcha á vapor, todo se quiere nuevo y anda la moda en todo". Por se non ficou claro, recunca máis adiante: "acerca de cuyo particular repetiremos que solo Dios es inmutable".

Valladares quere regular e limitar o uso do apóstrofo (p. ex., utilizábase en d'hoxe, d'outro, n'é, séntat'aquí, dáll'un bico, etc, rexistrando así unha maior equivalencia coa fala). A ese proposta de estandarización dedicáralle xa un traballo na Ilustración Gallega y Asturiana anos atrás.

Para este escritor polifacético que foi membro correspondente da Real Academia Española é moi importante que non se abuse deste trazo, para o cal bota man dalgún exemplo.... curioso:

Y téngase presente que con los sustantivos y adjetivos no debe hacerse uso del apóstrofo, sopena de oscurecer muchas veces lo que se trate de manifestar. (...)

Plagados estan nuestros escritos en gallego de estos abusos y los que asi escriben llegarán al extremo de tener que escribir f'ardente; c'aberto; palabras en que fuerza será cavilar un poco, para comprender que dicen fè ardente = fé ardiente; cu abèrto = culo abierto, siquiera este ejemplo último no sea de los mas finos.

Nenhum comentário:

Postar um comentário