![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ijaj2hHECBmLiidhFnYKxIrSjTPzURc_5drUROD3SEENO-ahmBcl1bWglxPqH3frPy05pJkqNkuUEtxMTXpDQpnT-fwl7QhsBemtBtFMGJM5TOHHrHoyIqpg29sKUFD3u2F0rVZIzOY/s400/Presentaci%C3%B3n+Ribeira+04+140510.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwmQY6a8ezjrb5ZSwhCmgmTYnRQJjW-1942MV7HsE8czDxbIUs677OFNh4xx7r5b-4b6qOS5CPEfhagJrRmeX0l2MIRSfBAH1BkHIsiOKINOa3fboztCjqgbqBBl4X59NOHr8ZfqfFWag/s400/Presentaci%C3%B3n+Ribeira+03+140510.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii24V8JWEeHMUfBSUdE3PEnTctt2O7f1dildWGuJR0rtP-st1WUUd3Z7w7fBZ9PFKWLA5sOGDric__4Ny3z0WR67z_uGcTGECJTX2ZHrIo0znxpRWItuJtQGQzuNGdw5YvyglposGQi7M/s400/Presentaci%C3%B3n+Ribeira+01+150510.jpg)
As fotografías son de miña irmá, María do Mar. Nelas podedes ver as xeniais pandeireteiras de Lumieira, que un ten ganas de abrazar e comer a bicos polo ben que o fan e polo boa xente que son. Mais cando alguén achegárselles, xa están elas a tocar e cantar e xa se lle van os pés ao seu ritmo, como se procedesen de Hammelin.
Aí está tamén o editor Manuel Bragado, que está a levar un bo tute acompañándome á maioría das presentacións, cun esforzo que lle agradezo.
Á esquerda de todo das fotografías está o compañeiro Xosé Antonio Vázquez Covas, un dinamizador da nosa cultura que, desde a asociación Altofalante e desde a agrupación comarcal de Queremos Galego, fixo posíbel este evento.
Na banda dereita da imaxe está Plácido Betanzos, de quen tantísimo aprendín e aprendo. Xunto co desaparecido camarada Mariano Vidal, foi unha persoa fundamental para que eu soubese algunhas cousas precisas para desenvolver un bo activismo político e cultural. Iso, lamentabelmente, non aparecían en ningún libro que eu coñecese, mais tiven a fortuna de encontrarme con eles neses anos tan importantes que son os da adolescencia.
Outra persoa importante para a miña formación foi Suso Laíño, que aparece na terceira fotografía nun momento da súa intervención. Un día contarei con vagar como me influíu de forma decisiva o seu exemplo para que eu me decatase de que a miña fala era unha lingua.
Noraboa! A verdade que na casa debe ser (se cabe) máis fermoso...Unha aperta (Jaime, en galego ;-))
ResponderExcluir