Auguiña de sete fontes (5)

- "Si uno solo lo pide", lindísimo artigo de Carlos Torres en Importancia Capital.

- "La violencia silenciosa", oportuna e moi recomendábel reflexión de Manuel Fernández Blanco en La Voz de Galicia.

- "Guía da boa esposa", nun blogue de El País, no cal se fala da Escola de Esposas que existe no Reino Unido...

- "O narco Dorado considera a publicación das fotos unha 'inxustiza' e cualifica a Feijóo de 'boa persoa'", informa Sermos Galiza.

- A Mesa advirte de que hai “moitos, moitos anos que o exame teórico para sacar o carné de conducir se pode facer en galego” e denuncia que a Xunta “publicite como unha novidade histórica o que non o é para nada”.

- Ardalén, de Miguelanxo Prado, premiada como mellor obra no Salón Internacional do Cómic de Barcelona.

- "Detrás da crise postelectoral venezolana", reflexiona con datos e rigor Roberto Mansilla en Praza. Interesante que, por exemplo, Capriles gañase a reelección como gobernador do estado de Miranda co 50,53% dos votos, sen que existise o conflito que agora se dá por gañar Nicolás Maduro co 50,75%.

Estraña ditadura e estraños demócratas

Que pasou en Venezuela?

No Ecuador xa sabemos que non houbo unha tentativa de golpe de Estado. Como ben afirmou a maioría dos medios, esa é unha interpretación dos gobernantes de aló. Alí houbo unha revolta policial por reivindicacións corporativas (dos oficiais, por certo) e, despois, moito alarmista e vitimista. Onde se viu que secuestrar o presidente e agredilo sexa un golpe de Estado?

Nas eleccións en Venezuela tamén aconteceu algo semellante, mais aínda con maior descaro manipulador. As primeiras noticias foron que o partido liderado por Hugo Chávez conseguira máis da metade dos escanos, porén os medios subliñaban que así perdía a maioría absoluta. Mesmo o repetían varios xornais electrónicos que se poden considerar alternativos. Eu non entendía nada. Desde cando a maioría absoluta non é contar coa metade máis un dos asentos?

Horas máis tarde, xa alguén indicaba que o agora partido gobernante, o Partido Socialista Unificado de Venezuela (PSUV), mantiña esa maioría na cámara, porén non tería a cualificada de dous terzos para aprobar leis orgánicas por si só, o cal se debería considerar unha derrota. Algo así como se no Estado español cando gañou Aznar no ano 2000 os medios encabezasen:

Aznar perde as eleccións
O PP non terá maioría suficiente para mudar a Constitución só cos seus votos

Despois, aínda se nos dixo unha e outra vez que o partido de Chávez gañaba en escanos mais perdía en apoios populares. Porén, como ben nos indica Xosé Antón de la Fuente Subiela, no seu recomendabilísimo blog, a verdade é que a oposición conseguiu o 35% dos votos e o PSUV e o PCV chegaron ao 55% dos sufraxios. É máis: confrontando os datos das últimas lexislativas ás que quixo concorrer a oposición, as forzas revolucionarias aumentaron en apoios (de 86 a 98 escanos) e as contrarias diminuíron (de 79 a 65). Estas teimudas matemáticas!

Canta razón tiña Hugo Chávez cando exclamou: "Din os escuálidos que gañaron. Pois sigan gañando así!"

Sean Penn e Venezuela

Hoxe teño un día blogueiro, polo que se ve, e non me podo resistir a pendurar este vídeo que collo da bitácora de Xosé Mexuto, cun fragmento dunha entrevista ao actor Sean Penn nun late show:



Pódese expresar máis alto, porén non máis claro: "Unha das cousas que se dixeron sobre Hugo Chávez é que fechou unha estación de televisión. O que sucedeu é que desde 1998 estiveron exhortando ao asasinato de Chávez todos os días nese canal. Algo polo que irían presos se estivesen aquí [nos USA]. El simplemente non lles renovou a licenza."

Que acontecería no Estado español se Antena 3 ou Tele 5 estivesen chamando ao asasinato de Zapatero ou de Juan Carlos I?

Bolseiros de contrarrevolución

O mesmo día do referendo constitucional en Venezuela, o Whashington Post publicou un artigo demostrando que unha axencia do goberno estadounidense dá bolsas e axudas a estudantes universitarios venezuelanos para que se opoñan ao goberno de Hugo Chávez. Onde se publicarán esas convocatorias? Eses bolseiros tiveron moitos traballos de curso nos últimos meses?

Ao se posicionar sobre o resultado do referendo, Hugo Chávez fixo unhas declaracións como as que todos agardábamos: recoñecelos, como corresponde, e infundir ánimo no proceso revolucionario. Dixo que o resultado era un "polo de agora".

Como me lembran esas declaracións a esta linda canción de Silvio Rodríguez:

El Reino del Todavía

Viene girando un ángulo planetario,
golpeando las paredes del infinito,
descascarando el nácar del inventario,
violentando el remanso de lo prescrito.

Ciertas presiones altas vienen girando,
en los celajes arremolinaciones,
travesuras del tiempo traspapelando:
vienen antecedentes de los ciclones.

Lloran viejos obscenos, moralizantes,
almas crucificadas en los cincuenta,
con las lenguas sumidas en anhelantes
saliveos al sexo de los noventa.

Lloran niños dormidos, bien arropados
en la eterna ilusión de salir mejores,
pero nadie se salva del pie forzado:
hay que crecer bailando con sinsabores.

Balseros, navidades, absolutismo,
bautismos, testamentos, odio y ternura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la censura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la ventura.

De entre todo lo triste y lo perdido
se aproximan girando las estrellitas.
Nadie las ve avanzando por sobre el ruido
de las tiendas legales y las proscritas.

El sistema invisible tendrá su precio,
su frontera y tamaño, su analogía.
Dios le llaman algunos, otros Comercio,
mas para mi es el Reino de Todavía.

Balseros, navidades, absolutismo,
bautismos, testamentos, odio y ternura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la censura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la ventura

O referendo en Venezuela

Este domingo é o referendo constitucional en Venezuela. Nos últimos meses escoitamos moitísimas parvadas sobre as propostas de reforma para esa votación. Por exemplo, esa de que Chávez se quería perpetuar no poder, algo que rebatía moi ben Pascual Serrano no comezo dun seu artigo que aquí traduzo:

Están os medios de comunicación e columnistas dun país europeo, que ten como xefe de Estado vitalicio e con carácter hereditario a un cidadán que ninguén elixiu, indignados e preocupados porque nun país de América os habitantes van votar en referendo se queren poden reelixir unha persoa como presidente as veces que consideraren. Algo en vigor nese país europeo e en todos os do seu entorno. Estou a falar dos medios españois e da reforma constitucional venezuelana.

Unha análise ponderada sobre a situación política de Venezuela debe recoñecer algúns importantísimos éxitos do goberno presidido por Chávez, como por exemplo:

- Redución da pobreza xeral, que era do 50% en 1998, diminuída ao 33,9% en 2006.

- Redución da pobreza extrema nun 50%: 21% en 1998, 10,6% en 2006.

- A UNESCO declarou Venezuela como "Territorio Libre de Analfabetismo". É o segundo país de América Latina con este recoñecemento, despois de Cuba.

Póñovos aquí a canción do Frente Revolucionario de Cantores Lloviznando Cantos, en favor do "si" á reforma constitucional, para que a dancedes ;) [Obrigado ao Raúl por darma a coñecer.]

Medidas de democracia

Coa polémica na Cimeira Iberoamericana pola saída de ton do Rei de España, sublíñase o tópico de que Aznar debe ser respeitado porque foi eleito democraticamente. Tamén foi eleito democraticamente Pedro Carmona? O respeito significa obviar os posicionamentos políticos pasados e presentes de Aznar?

Hugo Chávez debe ter a liberdade de defender o seu modelo socioeconómico, mais alén diso ten a obriga de facer respeitar a soberanía e a democracia en Venezuela. E xusto iso é o que fai coas súas intervencións, que por informais que se quixeren considerar nesta discusión da Cimeira sono moito máis que as do Xefe de Estado español tanto con el como, sobre todo, co presidente de Nicaragua, ao que lle fai un desplante sen precedentes, afastado do que deben ser a condutas en diplomacia, sen unha mínima reflexión e, polo que se pode ver no vídeo, sen consultar co presidente do Goberno. Como se pode ver no vídeo, Daniel Ortega queixábase nese momento das inxerencias do embaixador de España nos procesos eleitorais dese país centroamericano.

Mais regresemos ao tema do comezo, o de Venezuela, aínda que como se pode ver non é o causante da saída do Rei de España da Cimeira. A realidade é que o Estado español, por decisión do Goberno presidido por José María Aznar, apoiou en 2002 un golpe contra o Goberno democrático, eleito con todas as garantías de limpeza e por unha abrumadura maioría, do presidente Hugo Chávez. España e Estados Unidos foron os primeiros en recoñecer como lexítimo (!) ese "goberno" golpista que mantiña preso ao presidente designado polas urnas.