2020: hai razóns para a esperanza

O mundo colle camiños chungueiros, cuns anos 20 que en moitos sentidos fan lembrar os anos 20 de hai un século, mais tamén é verdade que están a xermolar moitos pequenos e non tan pequenos detalles que dan motivos para a esperanza.

O mundo pode ser outra cousa.

282 mortos

Os teletipos falan agora mesmo de 282 mortos na franxa de Gaza e centos de feridos cunha atención médica moi precaria. Din que é o peor ataque contra Palestina en 40 anos e os gobernantes de Israel xa anunciaron que continuará.

Necesitamos canalizar tanta raiba, tanta impotencia. Urxe algunha campaña, algunha mobilización... Teñen que saber que estamos acarón de Palestina e dos dereitos humanos e por unha actuación diplomática firme por parte do Estado do cal somos cidadáns.

Bolseiros de contrarrevolución

O mesmo día do referendo constitucional en Venezuela, o Whashington Post publicou un artigo demostrando que unha axencia do goberno estadounidense dá bolsas e axudas a estudantes universitarios venezuelanos para que se opoñan ao goberno de Hugo Chávez. Onde se publicarán esas convocatorias? Eses bolseiros tiveron moitos traballos de curso nos últimos meses?

Ao se posicionar sobre o resultado do referendo, Hugo Chávez fixo unhas declaracións como as que todos agardábamos: recoñecelos, como corresponde, e infundir ánimo no proceso revolucionario. Dixo que o resultado era un "polo de agora".

Como me lembran esas declaracións a esta linda canción de Silvio Rodríguez:

El Reino del Todavía

Viene girando un ángulo planetario,
golpeando las paredes del infinito,
descascarando el nácar del inventario,
violentando el remanso de lo prescrito.

Ciertas presiones altas vienen girando,
en los celajes arremolinaciones,
travesuras del tiempo traspapelando:
vienen antecedentes de los ciclones.

Lloran viejos obscenos, moralizantes,
almas crucificadas en los cincuenta,
con las lenguas sumidas en anhelantes
saliveos al sexo de los noventa.

Lloran niños dormidos, bien arropados
en la eterna ilusión de salir mejores,
pero nadie se salva del pie forzado:
hay que crecer bailando con sinsabores.

Balseros, navidades, absolutismo,
bautismos, testamentos, odio y ternura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la censura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la ventura.

De entre todo lo triste y lo perdido
se aproximan girando las estrellitas.
Nadie las ve avanzando por sobre el ruido
de las tiendas legales y las proscritas.

El sistema invisible tendrá su precio,
su frontera y tamaño, su analogía.
Dios le llaman algunos, otros Comercio,
mas para mi es el Reino de Todavía.

Balseros, navidades, absolutismo,
bautismos, testamentos, odio y ternura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la censura.
Nadie sabe qué cosa es el comunismo
y eso puede ser pasto de la ventura

"Quen é capaz de pór unha bomba nun mercado e matar a centos de inocentes?"

E Maha Al-Hadeethi, profesora universitaria en Bagdad (si, en Bagdad, non no exilio: en Bagdad) responde: "Os norteamericanos." Perante a incredulidade do xornalista, acusa directa e claramente ao exército norteamericano.

Coñecín esta entrevista grazas ao blog Cousas de Imeneo. Penso que todo o mundo debería ler, imprimir e difundir este texto, que aquí podes ler en formato jpg.

A entrevista en La Vanguardia e estoutra en El Periódico de Aragón, producíronse porque a esta muller lle deron hai poucas semanas en Cataluña o Premio Internacional Alfons Comín. Na recollida do premio, dixo algo que deberiamos ter presente: "Prégolles que usen a liberdade, a súa liberdade, para loitaren pola nosa liberdade".

Dar a coñecer esta situación é un xeito de loitar pola súa liberdade. Impedir que o PP que apoia a ocupación teña capacidade de regresar ao Goberno do Estado é outro xeito de loitar tamén pola súa liberdade.

Medidas de democracia

Coa polémica na Cimeira Iberoamericana pola saída de ton do Rei de España, sublíñase o tópico de que Aznar debe ser respeitado porque foi eleito democraticamente. Tamén foi eleito democraticamente Pedro Carmona? O respeito significa obviar os posicionamentos políticos pasados e presentes de Aznar?

Hugo Chávez debe ter a liberdade de defender o seu modelo socioeconómico, mais alén diso ten a obriga de facer respeitar a soberanía e a democracia en Venezuela. E xusto iso é o que fai coas súas intervencións, que por informais que se quixeren considerar nesta discusión da Cimeira sono moito máis que as do Xefe de Estado español tanto con el como, sobre todo, co presidente de Nicaragua, ao que lle fai un desplante sen precedentes, afastado do que deben ser a condutas en diplomacia, sen unha mínima reflexión e, polo que se pode ver no vídeo, sen consultar co presidente do Goberno. Como se pode ver no vídeo, Daniel Ortega queixábase nese momento das inxerencias do embaixador de España nos procesos eleitorais dese país centroamericano.

Mais regresemos ao tema do comezo, o de Venezuela, aínda que como se pode ver non é o causante da saída do Rei de España da Cimeira. A realidade é que o Estado español, por decisión do Goberno presidido por José María Aznar, apoiou en 2002 un golpe contra o Goberno democrático, eleito con todas as garantías de limpeza e por unha abrumadura maioría, do presidente Hugo Chávez. España e Estados Unidos foron os primeiros en recoñecer como lexítimo (!) ese "goberno" golpista que mantiña preso ao presidente designado polas urnas.

O xenocidio do pobo armenio

Quen, despois de todo, fala hoxe do exterminio dos armenios?

(Hitler, 22 de agosto de 1939)

O Estado de Israel encóntrase entre os que negan ese xenocidio.

Para quen non o vise, recomendo o filme Ararat, de Atom Egoyan, unha narración poética sobre as posibilidades de poder contar a súa historia este pobo negado, masacrado e obrigado á diáspora.

Piedade cristiá?

No informe Nunca más elaborado para investigar e informar das atrocidades da ditadura arxentina do 76 ao 83, un policía conta o seguinte, que copio e pego literalmente:

Se desciende a los tres cuerpos de los ex subversivos que en ese momento estaban vivos. Los tiran a los tres sobre el pasto, el médico les aplica dos inyecciones a cada uno, directamente en el corazón, con un líquido rojizo que era veneno. Dos mueren pero el médico da a los tres como muertos. Se los carga en una camioneta de la Brigada y los lleva a Avellaneda. Fuimos a asearnos y cambiarnos de ropa porque estábamos manchados de sangre. El padre Von Wernich se retiró en otro vehículo. Inmediatamente nos trasladamos a la Jefatura de Policía donde nos esperaba el Comisario General Etchecolatz, el padre Christian Von Wernich y todos los integrantes de los grupos que habían participado en el operativo. Allí el cura Von Wernich me habla de una forma especial por la impresión que me había causado lo ocurrido; me dice que lo que habíamos hecho era necesario, que era un acto patriótico y que Dios sabía que era para bien del país. Estas fueron sus palabras textuales...

Testemuño de Julio Alberto Emmed

Christian Von Wernich é o capelán católico condenado onte a cadea perpetua pola súa participación en delitos de lesa humanidade: 34 secuestros, 31 torturas e 7 asasinatos.

Sobre o caso, houbo algunha declaración para a galería das autoridades eclesiásticas locais.

O Vaticano nin se pronunciou.

(A imaxe é a emoción e o festexo ás portas do xulgado ao saberen da condena.)