Con apoio ou sen apoio

Mañá ás 10 da mañá teño un encontro no salón de plenos de Santiago de Compostela coa concelleira de Normalización Lingüística, Rebeca Domínguez, que é coñecida porque realizou a súa primeira comparecencia pública como tal concelleira de Normalización Lingüística negándose a usar o galego.

Agardo que nese encontro me explique cales son os criterios polos cales o Concello de Santiago, desde a chegada do PP ao goberno municipal, se nega a cumprir cos consensos máis básicos sobre a promoción do idioma, que no seu ámbito de competencias son a Ordenanza municipal de normalización lingüística e o Plan municipal de normalización lingüística, aprobados ambos por unanimidade.

A capital de Galiza, outrora exemplo de bo facer na promoción do idioma, estase a converter en todo un exemplo a contrario: publicidade que antes saía en galego e agora deixa de facelo, formularios que só están dispoñíbeis en español, representantes públicos que se negan a utilizar o idioma propio nas súas comparecencias, etc.

A todo isto hai que sumar a tentativa de asfixia dos movementos sociais en defensa do idioma do país. Lembremos a negativa a apoiar o Correlingua, a última hora, e a súa tremenda petición de que se censurase o manifesto escolar. Traiamos á mente a súa pretensión de deixar sen megafonía e sen palco a mobilización do 17 de maio, que só se puido corrixir a través dunha resolución xudicial, mais mesmo así tentaron evitar que puidese haber fotógrafos e fotógrafas que puidesen coller as principais panorámicas da praza da Quintana ateigada. Agora, sabemos tamén, grazas aos xornais e -isto é importante- sen comunicación directa por parte da propia administración, que rescinden a pequena porén simbólica colaboración anual coa Mesa. Éralles demasiado molesto compartir actividades cunha asociación que defende o noso idioma.

Por fortuna, aínda hai institucións que si manteñen esa colaboración, como a Deputación de Lugo. Na fotografía de arriba recóllese un encontro co delegado de Cultura e Turismo desa Administración, o nacionalista Mario Outeiro, no cal formalizamos a renovación da cooperación en defensa do idioma entre esta administración e este movemento cultural en defensa do propio que é A Mesa.

Continuamos!

Os discursos do 17

Xa pendurei aquí algúns vídeos da pasada manifestación. Grazas á xente do referencial blogue Levantador de Minas temos tamén cadanseu vídeo dos discursos do acto final, que realizamos Agustín Fernández Paz como autor do magnífico manifesto deste ano e mais eu como portavoz de Queremos Galego.

Continuamos!

Unha moi boa síntese do enerxizante Día das Letras

Adiante con forza!

Para sermos Galiza, queremos galego

 

A manifestación en defensa da lingua do pasado Día das Letras bautizou con xúbilo a saída do semanario en papel Sermos Galiza, á cal nos podemos subscribir a través desta ligazón.

Con ese motivo, distribuíuse gratuitamente unha pequena mostra do que será esa publicación, aínda que con menos páxinas e de forma monográfica sobre o idioma. Se quixerdes, podedes descargar aquí o pdf dese número cero.

Para ese especial pedíronme un artiguiño de benvinda, que aquí vos deixo por se vos for de interese:

Para sermos Galiza, queremos galego

Non sei vós, mais eu a partir de agora cando vaia a unha cafetaría ou a un restaurante vou preguntar se teñen o Sermos Galiza. Xa me subscribín, claro, e anímovos a que vós tamén o fagades; no entanto, penso que é importante tamén ese xesto de preguntarmos nos bares por este semanario que nos achega unha marea de esperanza. Se algo nos ensinan os últimos tempos é que as cousas que queremos poden desaparecer se non estamos alerta na súa defensa.

Necesitamos que Sermos Galiza teña forza. Porque será a megafonía dunha sociedade que teima por continuar a existir. Porque en Galiza existe unha pluralidade de ideas que merecen un espello non deformante. Porque sen diversidade informativa non se pode falar de auténtica liberdade de expresión. Porque a nosa lingua ten sede de medios de comunicación nos quioscos que a usen con normalidade.

Ademais da nosa aposta individual constante, cómpre tamén que manteñamos unha liña de protesta organizada para que cesen as actitudes belixerantes da Xunta de Galiza contra os medios de comunicación que utilizan o galego. Nesa liña, debemos reclamar que as axudas para o uso da lingua propia que convoca anualmente o Goberno galego sirvan para tal fin e non para estender a rede clientelar e as mordazas informativas. Resulta que os medios privados que si utilizan o galego, como é o caso de Sermos Galiza ou Radiofusión, fican fóra da posibilidade de recibir axudas por ese concepto. Rechamante, verdade?

Ante os ataques institucionais, cómpre máis que nunca que nos movamos pola nosa lingua e pola liberdade de expresión. Se queremos, abofé que podemos!