Devoraron a miña carne
e penduraron a pel branca
dos cables do teléfono
para que a escoites.
Son un símbolo da rendición neste lugar.
De camiño
ti tamén mordiches os restos do meu corazón exhausto.
De camiño.
O que non sabes non che fará dano.
O resto son debilidades.
Os raposos bicarante na boca
a medida que avances.
Agochamos a chuvia nun cuarto pechado.
(Hábitat / Interferencias, Ismael Ramos, 2013.)
Nenhum comentário:
Postar um comentário