![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib080nE7bXXR-9w4w0oWVurMgqSXNjLwVie6CvcaVX8FTWDnbBO8CNKECP3sTohAkNJ1TEcegcXDQ7FlJCmckuKr6H6ANl6v4SOtD6SEqqjxeyF_OPjzd7O2NlDWCqGd3hGTEN_tKhdWI/s400/Pilar-Pallar%25C3%25A9s.jpg)
Xa teño nas miñas mans o novo libro da xenialísima Pilar Pallarés, Leopardo son. Para abrir boca, déixovos o primeiro poema:
"Para que te serve esa cruel boca de fome?"
Esta inercia de non ser é a vida.
Soños de animal manso
que xa non venta o sangue
e zizaguea
nun rasto azul de pole e de insectos.
Até que á noite acordas coa memoria do tobo
e do peso da gacela no teu ventre:
un espasmo de luz incendia o bosque.
Abraiante!
ResponderExcluir