Chamada solidaria urxente

A prol do indulto para os veciños do Eixo.

As tres letras mundiais do teu nome

Hai corenta anos da execución do Che. Eu traio o fascinio pola súa figura desde a miña viaxe á Habana no verán de 1997, unha viaxe para min crucial en moitos sentidos, aínda que non se axuste a ese principio cabalístico de que as cousas máis trascendentes da vida acontecen cada sete anos.

Daquela, na illa conmemorábase o 30 aniversario da triste nova da súa morte. Eu ía aló dentro da delegación galega que asistía ao Festival Mundial da Xuventude e os Estudantes, no que era imposíbel deixar de ter presente a súa figura. De facto, o himno do evento era a canción "Son los sueños todavía", fermosísima, da que terei que falar nunha postaxe futura.

Lembro tamén que na Habana Vella un compañeiro comprou un libro de homenaxe ao Che que recollía poemas de varios escritores do mundo celebrando o guerrilleiro. Entres eles estaba Celso Emilio Ferreiro e, estou case seguro, Xosé Luís Méndez Ferrín. Ademais, estaba alí un poema lindísimo de Mario Benedetti, que agora vos deixo na súa voz, e que é desas cousas bonitas que me fan ter a Benedetti como un dos meus poetas predilectos:

A edición en galego

Os directores de dúas das principais editoras do país, Vítor Freixanes e Manuel Bragado, analizaron a situación do mercado do libro en Galiza e en galego tras a saída do relatorio Comercio interior del libro en España 2006, da Federación de Gremios de Editores.

Non quero repetir aquí as fundamentadas visións de ambos, en aspectos como o leve decrecemento do número de exemplares editados en galego e das súas tiraxes, porén cun crecemento moi importante na facturación. Sobre isto último, Bragado explica que en boa parte se debe a que a Consellaría de Cultura mudou o modelo de subvencións por un modelo de compras, o cal quere dicir que agora ese apoio económico se consigna nesoutra epígrafe.

Tanto no relatorio como nas súas análises se sinala tamén a dependencia que o libro en galego ten do sistema escolar. Botándolle un ollo ao reporte, veremos como Galiza é, xunto con Andalucía, o territorio do Estado onde máis se compran libros grazas ao comezo do curso. No trimestre que inclúe setembro, fanse na nosa nación case a metade das vendas bibliográficas do ano! Evidentemente, non todos eses libros están en galego. É unha mágoa que non se indiquen as porcentaxes de vendas segundo lingua, porque teño para min que é unha proporción superior a que se vende nesta época no caso do noso idioma (a outra grande parte, é de supor que será en maio).

Todas e todos sabemos que en Galiza o libro en galego continúa a estar aminorado, nunha situación de esmagante inferioridade a respecto do libro en castelán. O cliente habitual ou esporádico das librarías segue sen poder ter unha oferta en galego minimamente equiparábel en diversidade, accesibilidade e asequibilidade á existente en español. A situación de partida é moi má, polo que non nos queda outra que festexar calquera mínimo espazo que se poida gañar e, sobre todo, consolidar.

A difusión e potenciación das obras en estándar portugués axudaría a fuxir un pouco do paraugas omnipresente do castelán, mais de momento iso baséase no voluntarismo e militanza da libraría disposta e da clientela moi interesada. Que eu saiba, tamén non temos datos en ningún estudo sobre cal está a ser a incidencia deste pequeno mercado dentro da Galiza.

En relatorios como este da Federación de Gremios de Editores, sempre contrasto unha cifra, que me parece ilustrativa da situación. O vasco, a pesar de ter un número menor de falantes que o galego (de momento), ten un volume de edicións semellante. De facto, no ano 2004 mesmo se publicaron máis libros en éuscaro do que nesta lingua en que agora escribo. Non se me escapan moitas das razóns desa situación, como un apoio institucional consolidado en varios frentes e ao longo dos anos. Pregúntome se nós imos, cando menos, por un camiño semellante.

(Publicado como artigo en GzNación o 11/10/07).

Oito mulleres

Adoro os filmes musicais. Un dos meus favoritos é Oito mulleres, de François Ozon. Recordo que o fora ver a Cineuropa (coido que a edición de 2003) por dúas razóns: porque daquela me dera por tentar aprender francés e porque eu era xa un fan de Catherine Deneuve e de Isabelle Huppert. Tanto gostei que, só na gran pantalla, ese ano vino tres veces.

Aquí vos vai a canción que interpreta Fanny Ardant no filme. Que vos preste!

Bon dia!

Linda cançoneta para cantaruxar e comezar o día con alegría:

Sexy boy

Unha canción moi suxerente que coñecín grazas aos atracóns de episodios de Queer as Folk que nos demos hai un par de aniños...

Postaxe dúas

Como simplemente sigo en probas e aínda non quero contar nada, pois unicamente poño isto, que é como non pór nada.

A primeira postaxe

Esta é simplesmente unha mensaxe en probas, por ver se dou tido certa disciplina e método para facer un blogue.