Outra das caras da desgaleguización do noso aforro

A moza desta imaxe é a Susana Romero, daquela unha das dirixentes da Mesa e hoxe entusiasta activista. O que está á súa esquerda, aínda que talvez non o pareza, son eu. É que xa pasaron moitos anos desta foto, na cal se recolle a presentación dunha campaña para conseguirmos que os bancos e as caixas de aforros deixasen de excluír o galego.

A iniciativa, desenvolvida ao cabo de varios meses, tivera os seus resultados. Os máis importantes: que Caixa Galicia, primeiro, e Caixanova despois, asumiron compromisos concretos para garantir a igualdade de dereitos para o noso idioma nos caixeiros, na sinalización, na publicidade, nos contratos, etc. Foron adiantos simbólicos de enorme importancia, pois conseguíramos que as que nese momento eran as dúas entidades galegas de aforro se comprometesen de verdade, con pasos efectivos e mensurábeis, co uso da lingua propia de Galiza. Nunca antes acontecera algo semellante na historia do país, tampouco no período autonómico. Foi un éxito das miles de persoas que se implicaron nesa acción da Mesa.

Mais hoxe temos que denunciar que o conseguido neste tempo está a se derramar, nomeadamente desde que o Estado español asumiu o control de Novagaliciabanco. De ter case todos os contratos en galego pasouse a ter só un. De ir incluíndo de forma paulatina o galego na sinalización das oficinas pasouse a mudar os rótulos de, por exemplo, a oficina principal de Vigo para que non estean no noso idioma.

Estannos a roubar os nosos aforros e, tamén, a nosa lingua.

Non o consintamos!

Dereitos lingüísticos nas caixas de aforro

Hai moi poucos anos, unha parella recorrera aos medios de comunicación para denunciar a situación na que se encontraban. Diferentes bancos e caixas negábanse a tramitarlle o seu crédito en galego. Desde aquela até hoxe, houbo algúns adiantos. Coma sempre, foron froito da presión social e do debate constante.

Hoxe, desde A Mesa dirixímonos aos tres grupos representados no Parlamento galego para lles solicitarmos que na nova Lei de caixas se garantan os dereitos lingüísticos. Para que noticias como a de arriba non se repitan.

Aquí hai outro

Veño dunha sucursal dunha caixa de aforros. Mentres facía fila, púxenme a mirar todos os cartaces e rótulos: dous cartaces fotocopiados nas portas sinalaban cunha frecha a situación do caixeiro, outras dúas fotocopias en diferentes sitios indicaban que para retirar cantidades inferiores a 600 euros se debería utilizar ese servizo; había tamén soportes de folletos e moitos e diversos cartaces publicitarios.

Cando chegou a miña vez, ademais de facer a xestión para a que ía, comenteille sorrinte á moza que alí atendía: "E logo como non tedes nin un só rótulo en galego?" Un segundo máis tarde, antes de que ela respondese, corrixinme, mentres sinalaba para un recantiño: "Ben, hai un". Era un sinal pequerrecho que, debaixo de "Avisos a los clientes", puña "Avisos ós clientes". Mais a traballadora retrucoume, afábel, indicándome un texto que tamén estaba en galego nun dos soportes de folletos: "Aquí hai outro".

Esta situación debe mudar. Na nosa man está conseguírmolo.